De Taskforce kindermishandeling en seksueel misbruik haalt een oud radicaal idee van stal: een verplichte opvoedcursus voor alle jonge ouders. Zo’n cursus moet leiden tot minder kindermishandelingen in Nederland. Zou men dat nou werkelijk geloven? Zouden burgemeester Van der Laan c.s. echt denken dat de dood en de lijdensweg van het meisje van Nulde, Savanna, het Maasmeisje, de broertjes Ruben en Julian en talloze andere gezinsdrama’s voorkomen hadden kunnen worden door een opvoedcursus? Is de Taskforce dan helemaal blind voor de enorme afstand tussen cursus en stoornis, tussen ratio en sadisme? Gezinsdrama’s, mishandeling en misbruik zijn helaas van alle tijden. Om die waar mogelijk voor te zijn vereist professionele kennis, inzicht en ervaring en doortastend professioneel handelen.
Een verplichte opvoedcursus voor alle jonge ouders. Zijn Van der Laan en zijn commissieleden dan blind voor het feit dat de Nederlandse kinderen in het algemeen al jaren de gelukkigste van de wereld zijn? Dat kinderen hier het minst gevaar lopen en gezond en veilig zijn? En dat de Nederlandse ouders het in het algemeen dus fantastisch doen, meestal zonder cursus.
Om ons van de noodzaak van zo’n algemeen verplichte cursus te overtuigen vertrouwt Van der Laan ons toe dat hij zelf ook zo’n cursus had moeten volgen. “Dat had me een paar fouten gescheeld.” Heeft hij hem dan soms alsnog gevolgd? En heeft hij zich toen gerealiseerd dat zo’n cursus had kunnen voorkomen dat hij zijn kinderen mishandelde. Och nee, heeft hij ze helemaal niet mishandeld? Was hij soms een van die miljoenen brave Nederlandse ouders die hun kinderen eerder in de watten leggen dan in de kou laten staan. Maar wat interesseert het ons dan dat hij er volgens hemzelf iets aan zou hebben gehad? Is dat een reden om iedere aanstaande ouder tot zo’n cursus te dwingen?
Van der Laan hoopt ons ook te overtuigen met het argument dat het toch normaal is dat mensen een cursus volgen om te bevallen. Afgezien van het feit dat lang niet iedereen zo’n cursus volgt – heb ik iets gemist, is die ook verplicht? – geeft de vergelijking tussen bevallen en opvoeden wel blijk van een ongelofelijk diep inzicht in opvoeding. En zo’n cursusje ‘bevallen’, pardon ‘opvoeden’, moet de (stief)ouder dan ervan weerhouden dat hij zijn kind wat aan doet.
En dan tot slot een laatste ijzersterk argument om ons te overtuigen dat zo’n opvoedcursus niet vrijblijvend maar echt verplicht moet zijn. ‘Je kan niet zeggen: jullie zijn een zwak gezin of jullie zijn moeilijk, dat werkt stigmatiserend.’ Nee, we zeggen met zo’n verplichte cursus: ‘Brave Nederlandse superouders, ons land is al jaren wereldkampioen opvoeding, maar helaas, we willen nu eenmaal niet stigmatiseren dus gaan we ervan uit dat jullie allemaal een risico vormen en mogelijk een zwak of moeilijk gezin zijn.’
Opvallend is ook hier weer de verschraling van het begrip opvoeden. De heer van der Laan noemt het opvoeden maar spreekt slechts over het reguleren van gedrag. De hoop is dat de cursus het gedrag van de ouders reguleert en wellicht mooi meegenomen de ouders het gedrag van hun kinderen kunnen reguleren. Een tamelijk schrale simplistische causale redenering die weinig met opvoeden heeft te maken.