Vorig jaar lanceerde de gemeente Amsterdam een Stay Away-campagne om overlast van jonge toeristen tegen te gaan. De Amsterdamse binnenstad heeft veel last van feestende en straalbezopen jongeren uit binnen- en buitenland, die hier bijvoorbeeld hun bachelorparty organiseren en ‘s avonds en ‘s nachts voor urenlange herrie zorgen, wildplassen en laveloos en dizzy door de straten banjeren. Een filmpje met politie-acties tegen jonge drugsgebruikers moet deze ongewenste toerist ontmoedigen naar Amsterdam te reizen om daar lekker ongeremd los te gaan. Maar wie het enorme reclame-aanbod voor dergelijke parties – van We are Amsterdam tot Amsterdam Bachelor en Fun Amsterdam met pub crawls, escape rooms, canal cruises, strip boat cruises and strip dinners – op internet beziet, begrijpt al snel dat de lancering van dit korte preventie-filmpje meer een tamelijk machteloos gebaar is dan een effectieve maatregel. Maar goed: Amsterdammers zien tenminste dat de gemeente ‘er iets aan doet’.

Een nog machtelozer gebaar maakte de gemeente Rotterdam onlangs met een initiatief tegen het toenemend harddrugsgebruik in die stad. Onderzoek liet zien dat in de Maasstad dagelijks zo’n 2500 xtc-pillen worden geslikt en zeker 63.000 lijntjes coke worden gesnoven. In Amsterdam liggen die aantallen met meer dan 4000 xtc-pillen en 80.000 lijntjes coke nog iets hoger – een verschil dat door sommigen wordt verklaard door het grotere aantal mensen met een hogere opleiding. Misschien dat de campagne van VVD-wethouder Lansink-Bastemeijer zich speciaal op de hoger opgeleide Rotterdammers richt, in elk geval koos zij voor een ludieke actie door van 11 straten in die stad de naambordjes te laten verwisselen. Zo veranderde de Coolsingel tijdelijk in Cokesingel, de West-Kruiskade in West-Snuifkade, de Groene Hilledijk in Groene Pillendijk en de Wijnhaven in Lijnhaven.

Het doel van deze actie heet ‘tegengaan van normalisering van drugsgebruik’, maar het effect is uiteraard omgekeerd: deze grap werkt normalisering juist in de hand. De nieuwe naambordjes worden massaal ingepikt en hangen inmiddels in studentenhuizen. Drugs, das lachen man, dat is de boodschap. De wethouder, die zich van alle kanten liet fotograferen onder de nieuwe straatnamen, stelt dat zij met deze ludieke actie ook een signaal wil afgeven tegen de talloze explosies in het afgelopen jaar en tegen de vele drugsafvaldumpingen. Kortom, geen studenten, maar een iets andere doelgroep, ofwel twee totaal andere doelgroepen, namelijk jonge criminelen aan de ene kant en criminele drugsondernemers aan de andere kant. Zou hier wel goed over nagedacht zijn?

In de media wordt veelal geconcludeerd dat dit een domme, ondoordachte campagne van het Rotterdams gemeentebestuur zou zijn. Maar waarschijnlijk moeten we hier een iets cynischer conclusie trekken. Net als met de machteloze actie van het linkse gemeentebestuur in de hoofdstad tegen de jonge toerist, die een paar dagen uit z’n dak wil gaan in de naughtiest capital in Europe, laat deze VVD-wethouder zien ‘dat zij er iets aan doet’. Media-aandacht, vlotte praatjes, daar gaat het om. Dat die praatjes geen gaatjes vullen, dat de jeugd hier niets van opsteekt, dat de grap met de nieuwe bordjes en de informatie over de grote aantallen cokesnuivers juist normalisering van drugsgebruik in de hand werken, een kniesoor die daarover zeurt.