‘Normale Nederlanders’ gaan erop vooruit, was de vrolijk gebrachte boodschap van Mark Rutte bij de presentatie van het regeerakkoord. Merkwaardige uitspraak. Zijn er dan ook ‘niet normale Nederlanders’? En wie zijn dat dan? Zijn dat soms degenen die erop achteruit gaan? Tantevoren was weloverwogen gelekt dat de middeninkomens meer gaan delen in de groei. Dan zullen dat wel ‘normale Nederlanders’ zijn. Zou Rutte dan misschien de topinkomens als ‘niet normale Nederlanders’ voor ogen hebben? Nee, dat kan niet, want die gaan er met dit regeerakkoord juist geweldig op vooruit: hun belastingtarief daalt immers met 2,5 %! Dan moet hij wel de laagste inkomens bedoeld hebben, precies die groep die door de bezuinigingen van Rutte II en door de crisis zwaar is getroffen. Dan had hij kennelijk die 700.000 huishoudens op het oog die in ons rijke land intussen in armoede leven, waarop Bezemer onlangs wees in De Groene Amsterdammer.

En inderdaad, wat zorgvuldig geregisseerd rond de presentatie van het regeerakkoord uit het nieuws werd gehouden is het feit dat juist die groep meer belasting gaat betalen, dezelfde groep die het sterkst de gevolgen van de marktconforme huren, van de bezuinigingen op de zorg, op de sociale advocatuur en op het persoonsgebonden budget heeft ondervonden. En inderdaad, diezelfde groep zal ook nu het sterkst de gevolgen van een verlaging van de zorgtoeslag ondervinden evenals de gevolgen van de verhoging van de BTW op eerste levensbehoeften.

Hetzelfde geldt voor de aanhoudende bezuinigingen op de jeugdzorg. Ook daarvan komen de gevolgen het zwaarst aan bij deze groep. Maar helaas, bij geen van de partijen die bij de formatie betrokken waren stonden de problemen bij de jeugdzorg hoog op de agenda en ik heb nog nergens gelezen of gehoord dat de drastische bezuinigingen op de jeugdzorg de komende jaren worden teruggedraaid. Dit ondanks het feit dat er grote tekorten zijn en ruim de helft van alle gemeenteraadsleden voor het komend jaar opnieuw tekorten in het jeugdhulpbudget voorziet en bang is voor verder groeiende wachtlijsten van urgente gevallen en voor calamiteiten. Acht op de tien raadsleden vinden inmiddels dat het rijk op dit gebied met extra geld over de brug moet komen.

Die brede en politiek veelkleurige roep om verbetering van de condities voor de jeugdzorg lijkt tot op heden in Den Haag geen enkel gehoor te hebben gevonden. Sterker nog, degenen die over het algemeen het sterkst afhankelijk zijn van dergelijke voorzieningen, omdat ze zich onmogelijk particuliere zorg kunnen veroorloven, krijgen van de premier ook nog eens een kwetsend stempel opgeplakt – dat van de ‘niet normale Nederlander’.