In maart brak ik in deze blog een lans voor het voortzetten van interlandelijke adoptie. Mijn mening is ongewijzigd, maar de politiek neigt tot een andere koers: de Tweede Kamer nam op 16 april een motie aan waarin zij de minister van Rechtsbescherming verzoekt adoptie zorgvuldig af te bouwen. Ik vind dat een buitengewoon slecht… Lees verder »
In de adoptie discussies neemt de roep om interlandelijke adoptie af te schaffen toe. Nederland had als eerste een (tijdelijke) adoptiestop in 2021, hervatte in 2022 adoptie en is bezig met allerlei aanpassingen aan het bestaande systeem. België kent nu een adoptiepauze, Denemarken en Noorwegen hebben hun adopties stopgezet. Zweden volgt mogelijk. Is dit… Lees verder »
Dertig jaar geleden, op 29 mei 1993, werd het Haags Adoptieverdrag ondertekend. Dit verdrag kwam tot stand nadat interlandelijke adoptie in de jaren ’50 was begonnen met het opnemen van kinderen uit Korea, waarna zich geleidelijk aan het aantal landen uitbreidde, hetgeen erin resulteerde dat er in de jaren tachtig van de vorige eeuw 16.000 kinderen per… Lees verder »
In een eerdere blog brak ik een lans voor pedagogische permanentie. Daarmee bedoel ik dat we in jeugdzorg en jeugdbescherming een permanente opvoedingsomgeving voor het kind centraler gaan stellen dan we nu doen. Daarbij denk ik vooral aan kinderen die opgroeien in gezinnen waar opvoeden niet vanzelf gaat. Gezinnen waar zorg is over stabiliteit, verzorging,… Lees verder »
Onlangs kopte de Correspondent ‘Hoe verander je de wereld? Moed, idealisme en tegendraadsheid zijn belangrijk, maar op zichzelf niet genoeg. Je verandert de wereld door volharding (moeilijk), organisatiekracht (saai) en een fikse dosis pragmatiek (realistisch).’ Rutger Bregman breekt een lans voor idealen maar vooral ook voor realisme. Juist dat realisme hebben we nodig in… Lees verder »
