Ken je dat, dat je een boek in één ruk uitleest en de volgende dag nekkramp hebt van het knikken? Het overkwam mij bij ‘De ongewone reisgids voor het gewone leven’ van Astrid Greven*. Dit boek is één groot pleidooi voor pure pedagogiek in de omgang met kinderen en jongeren bij wie het opgroeien om… Lees verder »
De laatste tijd is er geen gebrek aan geschiedenis. Nog midden in de oorlog tussen Oekraïne en Rusland, zijn we sinds 7 oktober getuige van de strijd tussen Israël en Hamas en wat je standpunt ook is, deze kwesties geven voldoende aanleiding tot zorgen. Over beide conflicten is dan ook al opgemerkt dat ze… Lees verder »
Onlangs verscheen er een nieuwe editie van Guus Kuijers Het geminachte kind, oorspronkelijk uit 1980. Dat valt zeer toe te juichen, want het is, naar mijn idee, een belangrijke bijdrage aan het pedagogische denken, ook al zet het zich daar juist sterk tegen af. Het boek was al een hele tijd niet meer in de… Lees verder »
Als je kind al niet allang om een eigen mobieltje heeft gevraagd omdat vriendjes er ook een hebben, dan wordt het halverwege de basisschool echt tijd om over het gebruik daarvan na te denken. Scholen organiseren daarover speciale ouderavonden, soms al in groep 3. Voor ouders en leerkrachten spelen hier veel vragen rond verbieden en… Lees verder »
In een eerdere blog brak ik een lans voor pedagogische permanentie. Daarmee bedoel ik dat we in jeugdzorg en jeugdbescherming een permanente opvoedingsomgeving voor het kind centraler gaan stellen dan we nu doen. Daarbij denk ik vooral aan kinderen die opgroeien in gezinnen waar opvoeden niet vanzelf gaat. Gezinnen waar zorg is over stabiliteit, verzorging,… Lees verder »
Het lijkt de paradox van onze cultuur, waarin ons aan de ene kant een beeld wordt voorgehouden van de kindertijd als een paradijselijke toestand, van de jeugd als de periode waarin de wereld nog aan je voeten ligt en het leven ‘vurrukkulluk’ kan zijn, waarna het in de volwassenheid alleen maar minder – voorspelbaar, saai,… Lees verder »
Een plotselinge woedeaanval komt vrij veel voor bij kinderen tussen de 1,5 en 4 jaar. Je wil je kind in de buggy zetten, maar hij wil net iets anders doen, wringt zich los, begint te schreeuwen, werpt zich op de grond en slaat en schopt wild om zich heen. Meestal duurt dit maar een paar… Lees verder »
Over het gezin van Dorsten uit Ruinerwold is ongelooflijk veel geschreven, gezegd, gedocumenteerd: een boek over de godsdienstwaanzinnige vader door telegraaf- journalisten (Spookhoeve Ruinerwold), een prijswinnende tv-documentaire, waarin de opgesloten, niet geregistreerde (“spook-”) kinderen hun verhaal vertellen en waar bijna heel Nederland naar keek. Het laatste boek over dit onderwerp is van de nu 29-jarige… Lees verder »
Het Britse Youth Justice system als voorbeeld? Eerder schreef ik twee blogs naar aanleiding van de recente aankondiging van minister Dekker om ouders ‘meer dwingend te betrekken bij het voorkomen van crimineel gedrag van hun kind’. Minister Dekker reageerde daarmee zowel op verontrustende steekincidenten onder jongeren alsook op de zorgen in bredere zin van… Lees verder »
Deze keer werd de discussie aangezwengeld door Tjarda de Groot uit Wijk bij Duurstede met haar ingezonden brief in de Volkskrant van 20 juli j.l.: Waarom worden vrouwen die op de Hollandse stranden hun bovenlijf ontbloten tegenwoordig openlijk naar een naaktstrand verwezen en waarom kon je je kinderen twintig jaar geleden nog wel naakt laten… Lees verder »
