Het lijkt de paradox van onze cultuur, waarin ons aan de ene kant een beeld wordt voorgehouden van de kindertijd als een paradijselijke toestand, van de jeugd als de periode waarin de wereld nog aan je voeten ligt en het leven ‘vurrukkulluk’ kan zijn, waarna het in de volwassenheid alleen maar minder – voorspelbaar, saai,… Lees verder »
Af en toe stuiten we in de kinderbescherming op radicalisering – van kinderbeschermers. Zo wordt soms verkondigd dat niet het kind centraal moet staan in de kinderbescherming maar de ouders en dat we er van uit moeten gaan dat alle ouders het beste met hun kind voor hebben. Maar de kans is groot dat we eerder… Lees verder »
Er wordt de laatste tijd veel gesproken over welke aanpassingen uit de coronaperiode blijvend zullen blijken. Het thuiswerken gooit daarbij heel hoge ogen, maar wat betekent dat eigenlijk voor ouders en kinderen? En, kan de ene ouder die overgang naar dat nieuwe normaal beter aan dan de andere? Wetenschappers verdringen elkaar in de media om… Lees verder »
Slechte ouders, bestaan die? Sommige radicale pedagogen menen van niet. Zij gaan ervan uit dat elke ouder het beste voor heeft met zijn kind. Dat is een goed uitgangspunt in doorsneesituaties, waarin men werkt met een ouder die zit met vragen over zijn kind of het gevoel heeft op een bepaald punt vast te lopen… Lees verder »
‘Historische doorbraak’, kopte RTL Nieuws op 11 juli na lezing van een concept-Kamerbrief van het kabinet over nieuwe regels betreffende het ouderschap. Volgens RTL werden zowel de regels betreffende draagmoederschap als ouderlijk gezag bij gezinnen met meer dan twee ouders ingrijpend veranderd. Als we kijken naar wat het kabinet hierover een dag later naar buiten bracht, dan klopt… Lees verder »
25 jaar geleden gaf ik een college op de ouderdag van de Utrechtse Faculteit Sociale Wetenschappen in Utrecht over wat er de dertig jaren daarvoor in het universitaire onderwijs veranderd was. Die ouderdag zelf was onmiskenbaar een verschijnsel dat halverwege de jaren zestig nog niet bestond, omdat zoiets in die tijd eenvoudigweg onbestaanbaar was. Mijn analyse… Lees verder »
Op 15 november liep de discussie naar aanleiding van een slordig artikeltje in het Algemeen Dagblad ineens wel heel hoog op. Dreumesen van één en twee jaar zouden al moeten worden getest op stress. Want kinderen die in hun eerste levensjaren last hebben van chronische stress, hebben op latere leeftijd grotere kans op gezondheidsklachten, zoals… Lees verder »
Politiek Den Haag zit in zijn maag met het voorstel van de Staatscommissie Herijking Ouderschap om het mogelijk maken dat drie of vier volwassenen juridisch ouderschap en gezag krijgen over een kind. Direct bij de ontvangst van het rapport twee jaar geleden zei toenmalig minister Ad van der Steur (VVD) dat Nederland op dit gebied… Lees verder »
Met stijgende verbazing heb ik het interview met Paul Verhaeghe onder de titel ‘In Nederland is het een verrassing wat ik onder autoriteit versta.’ (Ten eerste, 6 september) gelezen. Twee en een half jaar geleden schreef ik een zeer kritische recensie van zijn boek Autoriteit onder de titel ´Vlaanderen is Nederland niet´, waarin ik… Lees verder »
Voor de meeste geïnterviewden is de kop boven een kranteninterview een volslagen verrassing. Dat zal ook voor het ‘Alle ouders doen maar wat, en dat is prima’ dat boven het vraaggesprek van Janthe Schadat met René van der Veer in de Volkskrant van 29 juni 2018 stond afgedrukt gegolden hebben, maar ik betwijfel of van… Lees verder »
